Asset Publisher Asset Publisher

ZASOBY LEŚNE

Lasy Nadleśnictwa Augustów to przede wszystkim bory sosnowe. Średni wiek lasów na naszym terenie to około 70 lat, a przeciętna zasobność przekracza 290 m sześc./ha. Warto dodać, że analogiczne pomiary 10 lat temu wykazały średnik wiek 67 lat, a zasobność 275. Zatem mimo istotnego pozyskania drewna z lasów, wzrósł ich średni wiek, a także zwiększyły się w leśne zapasy drewna.

 

Udział siedlisk leśnych

  • 70 proc. – borowe, czyli drzewostany z przewagą gatunków iglastych, najczęściej sosny i świerku
  • 15 proc. – lasowe, czyli drzewostany z przewagą gatunków liściastych
  • 15 proc. – olsy, czyli lasy porastające żyzne, bagienne tereny

Najważniejszym gatunkiem drzewa tworzącego miejscowe lasy jest sosna pospolita, porastająca ponad połowę powierzchni leśnych. Najczęściej towarzyszy jej świerk. Spośród gatunków liściastych największy udział mają olsze i brzozy, zajmujące razem blisko ćwierć powierzchni.

Najbardziej zasobne są lasy sosnowe, gdzie na każdym hektarze rośnie tyle drzew, że  przeciętnie ich drewno zajęłoby przestrzeń trzystu metrów sześciennych. Pod tym względem niewiele ustępują świerczyny. Natomiast znacznie gorzej wypadają lasy liściaste. Przeciętną zasobność brzezin, dębin i olszyn szacuje się na około dwieście metrów sześciennych.


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Kolejni mieszkańcy zagrody adaptacyjnej dla żubrów

Kolejni mieszkańcy zagrody adaptacyjnej dla żubrów

13 lutego dwa kolejne żubry zostały przywiezione do zagrody adaptacyjnej na terenie Nadleśnictwa Augustów. Do wcześniej przywiezionej gromadki trafiła pięcioletnia krowa i dwuletni byczek.

            Przywiezione osobniki stanowią tzw. grupę inicjalną, stanowiącą podstawę przyszłego stada. Skład grupy jest zależny od planowanego czasu przebywania żubrów w zagrodzie aklimatyzacyjnej.  Nowo wsiedlane osobniki nie powinny być wypuszczane na wolność bezpośrednio po przywozie, gdyż na skutek stresu wywołanego transportem istnieje duże prawdopodobieństwo oddalania się ich od miejsc wypuszczenia na dużą odległość.

            Oprócz podstawowego elementu opieki nad stadem wolnych żubrów, którym jest zapewnienie im wystarczającej ilości pokarmu (koszenie łąk, poletka zgryzowe, wodopoje) bardzo istotnym aspektem dla możliwości utrzymania żubrów w obrębie kompleksów leśnych, jest zapewnienie spokoju w ich ostojach. Obszary te powinny być wyraźnie oznakowane o bezwzględnym przestrzeganiu zakazu wstępu osób postronnych oraz prowadzenia prac leśnych.

            Pomyślny rozwój populacji żubra w dużej mierze uzależniony jest od zdrowia poszczególnych osobników. Odłowione żubry zostały przebadane w kierunku gruźlicy bydła, enzootycznej białaczki bydła, i brucelozy bydła z wynikami ujemnymi. Badania przeprowadzono w PIWet-PIB Puławy. Żubry zostały również zbadane klinicznie i nie wykazywały objawów chorobowych mogących nasuwać podejrzenie choroby zakaźnej.

            Odławianie żubrów może odbywać się za pomocą specjalnych urządzeń, tzw. odłowni lub klatek odłownych. Klatka odłowna powinna być ażurowa , zbudowana z drewnianych żerdzi i działać na zasadzie zapadni. Przy wyjściu takiej klatki znajduję się skrzynia transportowa, do której przemieszcza się żubra po odłowieniu. Innym sposobem jest zastosowanie indywidualnych boksów, gdzie podawana jest karma. Jeśli podczas odłowu żubry nie są niepokojone przez osoby postronne, bez problemu samodzielnie wchodzą do skrzyń transportowych. Żubry można przewozić transportem samochodowym, kolejowym i lotniczym. Transportowane są w pojedynczych skrzyniach odpowiadających wymiarom zwierząt. Podczas przewozu skrzynie ustawia się głową w kierunku jady lub bokiem, z możliwością dostępu obsłudze zarówno z przodu jak i z tyłu.

W czasie odłowu i transportu nie używa się  uspokajających środków farmakologicznych.