Asset Publisher Asset Publisher

Biegi na orientację

Lubisz biegać, ale znudziło ci się bicie rekordów prędkości? Spróbuj czegoś nowego. W biegach na orientacje równie ważna co sprawne nogi i płuca jest głowa.

O co chodzi w biegu na orientację? O jak najszybsze przebycie określonej trasy wyznaczonej punktami kontrolnymi. Którędy zawodnik pokona dystans pomiędzy kolejnymi punktami, zależy tylko od niego: jego sprawności poruszania się w terenie, zmysłu orientacji i strategii. Do pomocy ma - coraz bardziej zapomniane w dzisiejszych czasach nawigacji satelitarnych - mapę i kompas. Żeby ukończyć zawody, musi zaliczyć wszystkie punkty w odpowiedniej kolejności. Swoją obecność w tych miejscach potwierdza na karcie startowej lub, coraz częściej, na specjalnym chipie.

Historia z armią w tle

Biegi na orientację wywodzą się ze Skandynawii. Pierwsze zawody zorganizowano jeszcze w XIX w. w Norwegii. Początkowo dyscyplina  cieszyła się niewielkim zainteresowaniem i startowali w niej głównie wojskowi. Dla cywilów, w czasach gdy sport nie był tak popularny, jak dziś, pokonanie dwudziestokilometrowych tras było zbyt wielkim wyzwaniem. Dopiero kiedy skrócono dystans  orienteering stał się popularniejszy wśród amatorów. W latach trzydziestych XX w. rozegrano pierwsze zawody międzynarodowe, a po drugiej wojnie światowej biegi na orientację zaczęto uprawiać poza Skandynawią, w 1961 r. powstała Międzynarodowa Federacja Sportów na Orientację, a pięć lat później odbyły się pierwsze mistrzostwa świata.

Dziś ten sport wciąż najpopularniejszy jest w Europie. Nieco mniejszym zainteresowaniem cieszy się w Ameryce Północnej, Wschodniej Azji i Australii.

Chociaż jest dyscypliną olimpijską, nigdy nie znalazł się w programie igrzysk. I pewnie długo nie znajdzie. Biegów na orientację w zasadzie nie sposób pokazać w telewizji ze względu na zbyt rozległy teren rozgrywania zawodów. Z tego samego powodu oraz tego, że biegi zazwyczaj organizowane są w lesie, trudno oczekiwać tłumu kibiców. Pomimo tej niemedialności, popularność orienteeringu rośnie, a na największych zawodach startuje nawet 25 tys. biegaczy. To liczba porównywalna z frekwencją na największych maratonach na świecie.

O co w tym chodzi?

W biegu na orientację bardzo ważna jest mapa, ale nieco inna od tych  używanych podczas leśnych wędrówek. Podstawowa różnica polega na tym, że lasy oznaczone są na niej  różnymi odcieniami zieleni. Im ciemniejszy kolor, tym gęstszy las, a więc poruszanie się w nim trudniejsze. Takie oznaczenia pomagają zdecydować czy lepszym rozwiązaniem będzie bieg najkrótszą trasą przez gęstwinę, czy lepiej trochę nadłożyć drogi i pokonać trasę przez rzadsze zarośla.

Reszta oznaczeń przypomina te powszechnie używane. Niebieskie elementy to obiekty wodne: rzeki, strumienie, jeziora, bagna czy studnie. Brązowe poziomnice obrazują ukształtowanie terenu: góry, pagórki, muldy, jary itp. Czarne znaczki pokazują charakterystyczne obiekty, np. głazy, myśliwskie ambony czy np. jaskinie.

Skala map używanych w orienteeringu jest dużo mniejsza niż turystycznych, zwykle 1:15000 lub 1:10000 (1 cm na mapie odpowiada 150 lub 100 metrom w terenie), a w wypadku biegów sprinterskich - nawet mniej niż 1:5000. Oczywiście nie obejdzie się tez bez kompasu. To dzięki niemu można ustawić mapę względem północy, a także przemieszczać się pomiędzy punktami kontrolnymi na azymut.

Punkty kontrolne podczas biegu na orientację oznaczone są tzw. lampionami. To biało-pomarańczowy lub biało-czerwony znacznik w kształcie sześcianu. Każdy z  punktów ma swój kod.
wyposażony jest też w perforator, za pomocą którego uczestnik oznacza kartę startową lub, coraz częściej, elektryczny czujnik, który rejestruje chip zawodnika.

Naturalnie w lesie

Najpopularniejszym biegiem na orientację jest bieg klasyczny (nazywany też długim). W równym stopniu sprawdza on techniki orientacji, co sprawność i wytrzymałość zawodnika. Pokonanie trasy zajmuje zwycięzcom około 75-90 minut. Biegi średniodystansowe nastawione są przede wszystkim na dobrą nawigację. Najlepsi kończą je mniej więcej w pół godziny. W biegu sztafetowym wygrywa ta - najczęściej trzyosobowa - drużyna, której zawodnicy po kolei zaliczą jak najszybciej i bezbłędnie swoje trasy. Organizuje się także biegi sprinterskie, nocne, długodystansowe czy punktowe, w których trzeba w określonym czasie zaliczyć jak najwięcej punktów kontrolnych.

Naturalnym terenem do uprawiania biegów na orientację są lasy. Dlatego też Lasy Państwowe postanowiły przyjść z pomocą miłośnikom tej dyscypliny. W 2011 r. Ogólnopolski Komitet Organizacyjny Biegu na Orientację Leśników przedstawił koncepcję Zielonego Punktu Kontrolnego. Chodzi o zainstalowanie w lasach lub parkach stałych punktów kontrolnych, które umożliwiłyby bieg w dowolnym czasie. Takie standaryzowane punkty mają logo właściciela, zarządcy terenu lub sponsora, plakietki z symbolem orienteeringu, kasownik (perforator) kart kontrolnych oraz kod kreskowy umożliwiający elektroniczne potwierdzenie obecności zawodnika. Do tego zarządcy terenu przygotowują znormalizowane mapy do orienteeringu, które uczestnicy biegu będą np. mogli ściągnąć z internetu.

Do tej pory powstało ponad czterdzieści projektów Zielonych Punktów Kontrolnych w Lasach Państwowych. Są takie na terenie nadleśnictw: Krynki, Bytów, Przedborów, Olsztynek,  Wieruszów, Maskulińskie, Spychowo, Brynek, Gdańsk, Mielec, Strzebielino, Hajnówka, Lipka, Woziwoda, Miękinia, Elbląg, Dojlidy, Solec Kujawski, Supraśl, Krasnystaw i Augustów. Ich wykaz można znaleźć na stronie www.zielonypunktkontrolny.pl.
 


Asset Publisher Asset Publisher

Back

SPRZEDAŻ DREWNA

SPRZEDAŻ DREWNA

Cennik detaliczny drewna i poradnik detalicznego nabywcy drewna.

Dokąd po drewno?

Sprzedaż detaliczną prowadzą upoważnieni pracownicy poszczególnych leśnictw oraz biuro nadleśnictwa tel. 87 643 99 00 (pon-pt, 7:00-15:00).

Osoby do kontaktu:

Beata Głembocka-Rutkowska
tel.: 87 643 99 08

Barbara Bednarczyk
tel.: 87 643 99 22

Ile za metr?

metr sześcienny to objętość litego drewna w stosie

Aktualny cennik detaliczny na drewno sprzedawane w Nadleśnictwie Augustów możecie Państwo pobrać z załącznika zamieszczonego na dole strony.

 

W cenniku sprzedajemy „drewno bez kory?"

Zapis ten oznacza, że przy obliczaniu miąższości drewna zastosowano potrącenia na korę. Nabywca zapłaci tylko za drewno, korę na drewnie otrzyma  gratis ;)

loco las po zrywce"?

Drewno oferowane do sprzedaży czeka na Państwa w lesie, przygotowane i złożone przy drodze wywozowej (przetransportowane z miejsca ścinki do najbliższej drogi, skąd mogą Państwo je załadować i wywieźć). To właśnie oznacza stwierdzenie użyte w cenniku „drewno loco las po zrywce".

Co oznacza „ wg KJW"?

KJW, czyli Klasyfikacja Jakościowo-Wymiarowa, to zespół obowiązujących norm, na podstawie których drewno jest zaliczane do poszczególnych sortymentów.

S2A? WB0? Co to są "sortymenty" ?

Ceny podane w cenniku dotyczą drewna mierzonego w metrach sześciennych.

Podziały, terminologia i symbole używane przy klasyfikacji surowca drzewnego określają normy, które mogą Państwo otrzymać do wglądu w kancelariach leśnictw bądź biurze Nadleśnictwa Augustów.

Symbole określające poszczególne sortymenty  rozpoczynają się od litery „W", „S" lub „M". „W" to drewno wielkowymiarowe – o średnicy w cieńszym końcu od 14cm bez kory, w grubszym końcu nie ma limitu średnicy! Drewno wielkowymiarowe występuje w czterech klasach jakości (A, B, C, D) i trzech stopniach grubości. Podane w cenniku trzy klasy wymiarowe (do 24cm, 25-34cm, 35cm i więcej) oznaczają średnicę zmierzoną bez kory w połowie długości sztuki (drewno iglaste) lub sekcji (drewno liściaste).

„S" to symbol oznaczający drewno średniowymiarowe – które w cieńszym końcu ma średnicę minimalną 5cm bez kory, w grubszym zaś maksymalnie 24cm. W cenniku figurują grupy S2 – drewno stosowe użytkowe, S3 – drewno żerdziowe i , ciesząca się dużym zainteresowaniem wśród odbiorców detalicznych, grupa S4 – drewno stosowe z przeznaczeniem na cele opałowe.

„M" – drewno małowymiarowe – to drewno o średnicy w grubszym końcu mniejszej niż 5cm bez kory. Grupa M1 to drobnica tyczkowa przeznaczona np. do przerobu przemysłowego, M2-często nabywana przez klientów indywidualnych – drobnica gałęziowa przeznaczona głównie na cele opałowe.

Metr sześcienny a metr przestrzenny

Ceny podane w cenniku dotyczą drewna mierzonego w metrach sześciennych. Tymczasem w praktyce leśnej w stosunku do drewna ułożonego w stosach często pojawia się pojęcie metra przestrzennego. Obie jednostki dotyczą objętości surowca, przy czym:

- metr przestrzenny to suma metra sześciennego drewna i luzów powietrznych pomiędzy wałkami drewna tworzącymi stos;

- metr sześcienny to objętość litego drewna w stosie (bez luzów powietrznych).

Czyli – cenę z cennika płacimy za metr litego drewna (nie za powietrze!).  Objętość drewna oferowanego do sprzedaży jest już przeliczona na metry sześcienne. W jaki sposób można samemu to przeliczyć?

Wyciągając miarkę w lesie należy zmierzyć długość, wysokość i szerokość stosu przygotowanego do sprzedaży – na podstawie pomiarów obliczymy, ile metrów przestrzennych planujemy kupić. By przeliczyć wynik na metry sześcienne (za które zapłacimy) można skorzystać z przeliczników. Poniżej prezentujemy przeliczniki na sortymenty najczęściej kupowane przez nabywców indywidualnych:

Grupa

Sortyment

Współczynniki zamienne

Mp w korze na m³ bez kory

m³ bez kory na mp w korze

Grupa S4:

Sosna, Modrzew i liściaste

Świerk

 

0,65

0,70

 

1,54

1,43

Grupa M1

0,40

2,50

Grupa M2

0,25

4,00

Przeliczniki dla innych grup, gatunków i długości są dostępne do wglądu w kancelariach leśnictw bądź biurze Nadleśnictwa Augustów.

Jak to „kosztem nabywcy"?

Niektóre z pozycji oferowanych w cenniku mają dopisek „kosztem nabywcy".  W takich przypadkach nabywca sam wyrabia w lesie surowiec, który zamierza kupić. Zamiar samowyrobu drewna należy uzgodnić z właściwym leśniczym, który wskaże powierzchnię, na której można pracować, udzieli wskazówek na temat metod pracy i norm, jakie musi spełniać wyrobiony surowiec oraz przeszkoli w zakresie BHP.

Z powierzchni trzebieżowej czy  zrębowej?

Surowiec drzewny powstaje na skutek cięć w drzewostanach. Drzewostany, które nie osiągnęły jeszcze dojrzałości (wieku, w którym jakość surowca będzie najwyższa) są  kształtowane i pielęgnowane przez leśników poprzez usuwanie osobników, które przeszkadzają w rozwoju drzewom najdorodniejszym. Takie cięcia pielęgnacyjne nazywamy trzebieżami, a powierzchnie, na których mają miejsce – powierzchniami  trzebieżowymi.  Gdy drzewostan osiągnie dojrzałość (gdy ma już 100, 150 a czasem więcej lat), wycina się zrąb i pozyskuje najbardziej wartościowy surowiec. Na powierzchni zrębowej (po wyciętym drzewostanie) z odciętych gałęzi można wyrabiać drewno do celów opałowych. Gdy powierzchnia będzie uprzątnięta  leśnicy zasadzą kolejne pokolenie drzewek, by za kilka lat las zaszumiał znowu.

Dlaczego nie na siedliskach Bśw?

Nie każdy las wygląda tak samo – jeden tworzą różne gatunki drzew a runo rośnie bujnie, w innym zdecydowanie przeważa jeden gatunek drzewa a  runo jest bardzo ubogie. To, jak wygląda las, zależy od zasobności siedliska – gleby i klimatu, w jakim rosną rośliny. Bśw – czyli bór świeży – to najuboższe siedlisko występujące na terenie Nadleśnictwa Augustów. Cienkie gałęzie pozostające na zrębie podczas rozkładu wzbogacają ubogą glebę i spowalniają odpływ wody opadowej. Dlatego Nadleśnictwo nie dopuszcza do wyrabiania sortymentów opałowych na takich powierzchniach.

ZAPRASZAMY !!!

W razie dalszych zapytań jesteśmy do Państwa dyspozycji w biurze Nadleśnictwa Augustów oraz w kancelariach leśnictw - w leśniczówkach rozsianych po południowej części Puszczy Augustowskiej. Gorąco zachęcamy do korzystania z zalet drewna - surowca wszech czasów.