Asset Publisher
Lasy regionu
Cechą charakterystyczną lasów w naszym regionie jest występowanie dużych, zwartych kompleksów leśnych - puszcz.
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Białymstoku administruje lasami na powierzchni 624,5 tysięcy hektarów, w tym 582,6 tysięcy hektarów samych lasów. Cechą charakterystyczną lasów w tym rejonie jest występowanie dużych, zwartych kompleksów leśnych - puszcz:
- Puszczy Augustowskiej (110 tys. ha)
- Puszczy Boreckiej (23 tys. ha)
- Puszczy Knyszyńskiej (105 tys. ha)
- Puszczy Kurpiowskiej (34 tys. ha)
- Puszczy Piskiej (70 tys. ha w granicach RDLP Białystok)
- Puszczy Rominckiej (13 tys. ha).
- Puszczy Białowieskiej (62 tys.ha)
Według regionalizacji przyrodniczo-leśnej, opracowanej przez Mroczkiewicza i Tramplera tereny RDLP w Białymstoku lokują się w: II Krainie Mazursko – Podlaskiej oraz IV Krainie Mazowiecko – Podlaskiej.
Są to tereny położone w zasięgu zlodowacenia bałtyckiego, z krajobrazami o charakterze pagórkowatym, sandrowym lub równinno – morenowym. Klimat Krainy II jest surowy i najchłodniejszy (za wyjątkiem gór) w Polsce.
Szczególnie chłodne są tereny północno-wschodnie, gdzie w okolicy Wiżajn znajduje się polski biegun zimna.
O surowości klimatu Krainy Mazursko – Podlaskiej świadczy również najkrótszy w Polsce termiczny okres wegetacyjny roślin, który wynosi od 190 do 210 dni. Najliczniej występują tu bory sosnowe, spotykane na ubogich i średnio żyznych siedliskach świeżych, wilgotnych i bagiennych. Sosna zwyczajna jest podstawowym gatunkiem lasotwórczym, posiada tu optymalne warunki rozwojowe i wykształca bardzo wartościowe ekotypy znane szeroko jako sosna mazurska i sosna supraska. Kolejnym gatunkiem o zasadniczym znaczeniu w Krainie II jest świerk pospolity, występujący jako gatunek panujący w niektórych drzewostanach, tworzący zespoły niżowych świerczyn borealnych. W Puszczy Białowieskiej osiąga on wysokość do 51 m.
Siedliska żyzne, związane z podłożem gliniastym i gliniasto-piaszczystym reprezentowane są przez tzw. grądy, czyli lasy liściaste, gdzie gatunkiem dominującym jest dąb szypułkowy (rzadziej bezszypułkowy), który w zmieszaniu ze świerkiem, grabem, brzozą i niekiedy lipą, preferuje siedliska zarówno świeże jak i wilgotne. Na siedliskach o wilgotnym lub bagiennym charakterze, czyli w zagłębieniach terenowych oraz sąsiedztwie rzek, strumieni, jezior, występują zbiorowiska roślinne znane jako olsy lub łęgi olszowe oraz łęgi jesionowo-olszowe. Istotną rolę odgrywa tutaj olsza czarna, która tworzy drzewostany lite lub z domieszką jesionu.
Duże znaczenie przyrodnicze i gospodarcze ma brzoza pojawiająca się na wszystkich siedliskach. Pozostałe gatunki drzewiaste, takie jak jesion, grab, klon, lipa, modrzew, występują w leśnych zespołach roślinnych z reguły w formie domieszek.
Południowa i południowo-zachodnia część zasięgu Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku położona jest w IV Mazowiecko – Podlaskiej Krainie przyrodniczo-leśnej. Leży ona w obszarze zlodowacenia środkowo-polskiego i dominują tu krajobrazy o dość silnie rozmytych formach o charakterze równinnym. Kraina ta jest cieplejsza od Krainy Mazursko – Podlaskiej, a także nieco suchsza, z mniejszą ilością opadów atmosferycznych. Najliczniej występują również i tutaj bory sosnowe, wyraźnie związane z ubogimi, piaszczystymi, często wydmowymi siedliskami świeżymi i wilgotnymi. Część IV Krainy, leżąca w granicach białostockiej dyrekcji Lasów Państwowych , charakteryzuje się mniejszą lesistością oraz stosunkowo niską zasobnością drzewostanów. Znaczną część tych drzewostanów stanowią zbiorowiska roślinne pochodzące ze sztucznych zalesień gruntów porolnych.
Asset Publisher
BIAŁO-CZERWONĄ TRAKTUJ Z SZACUNKIEM
BIAŁO-CZERWONĄ TRAKTUJ Z SZACUNKIEM
Flaga jest symbolem państwowości oraz przynależności narodowej. Poprzez czczenie flagi swojego kraju angażujemy się w budowanie odrębności narodowej.
Dzień Flagi Państwowej Rzeczypospolitej Polskiej obchodzony jest 2 maja, a jego główną rolą jest popularyzowanie wiedzy o polskiej tożsamości i symbolach narodowych. Dzień Flagi został wprowadzony na mocy ustawy z 20 lutego 2004 roku. Jest to dzień między dwoma państwowymi świętami: 1 maja (Międzynarodowym Świętem Pracy) i 3 maja (Świętem Konstytucji 3 Maja). 2 maja jest równocześnie obchodzony Dzień Polonii i Polaków za Granicą.
Źródłem dzisiejszych barw jest herb Królestwa Polskiego i herb Wielkiego Księstwa Litewskiego. Biel pochodzi od bieli orła, będącego godłem Polski oraz bieli Pogoni - rycerza galopującego na koniu, będącego godłem Litwy. Oba te godła znajdują się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Z tego właśnie względu na polskiej fladze biel znalazła się u góry, ponieważ w heraldyce RP ważniejszy jest kolor godła. W 1919 r. kolory biały i czerwony uznano oficjalnie za polskie barwy narodowe.
2 maja w Dniu Flagi RP organizowane są akcje i manifestacje patriotyczne. W szkołach odbywają się występy artystyczne, flagi umieszczane są na domach, blokach oraz instytucjach państwowych. Od kilku lat powszechnym zjawiskiem jest również noszenie w tym dniu kokardy narodowej.
- Flaga eksponowana publicznie musi być czysta mieć czytelne barwy. Nie może być pomięta lub postrzępiona.
- Flagą nie oddaje się honorów żadnej osobie, nie pochyla się jej przed żadną inną flagą lub znakiem.
- Flagą nie można przykryć pomnika lub tablicy pamiątkowej przed ich odsłonięciem.
- Podczas uroczystości flagi na odpowiednich podstawach lub stojakach należy umieścić po lewej stronie pomnika (dla patrzącego na pomnik), w kolejności zgodnej z hierarchią.
- Flaga nigdy nie może dotknąć podłogi, ziemi, bruku lub wody.
- Flaga nie może służyć jako nakrycie stołu lub opakowanie jakiegoś przedmiotu.
Flaga RP ma proporcje 5:8. Nie wolno na niej umieszczać żadnych napisów i rysunków.
Barwy narodowe różnią się od flagi państwowej RP tym, że nie mają określonych proporcji. Mogą być dowolnej długości i szerokości trzeba jednak pamiętać, że szerokość obu pasów musi być równa. Przykładem są kokardy narodowe.