Asset Publisher
Lasy regionu
Cechą charakterystyczną lasów w naszym regionie jest występowanie dużych, zwartych kompleksów leśnych - puszcz.
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Białymstoku administruje lasami na powierzchni 624,5 tysięcy hektarów, w tym 582,6 tysięcy hektarów samych lasów. Cechą charakterystyczną lasów w tym rejonie jest występowanie dużych, zwartych kompleksów leśnych - puszcz:
- Puszczy Augustowskiej (110 tys. ha)
- Puszczy Boreckiej (23 tys. ha)
- Puszczy Knyszyńskiej (105 tys. ha)
- Puszczy Kurpiowskiej (34 tys. ha)
- Puszczy Piskiej (70 tys. ha w granicach RDLP Białystok)
- Puszczy Rominckiej (13 tys. ha).
- Puszczy Białowieskiej (62 tys.ha)
Według regionalizacji przyrodniczo-leśnej, opracowanej przez Mroczkiewicza i Tramplera tereny RDLP w Białymstoku lokują się w: II Krainie Mazursko – Podlaskiej oraz IV Krainie Mazowiecko – Podlaskiej.
Są to tereny położone w zasięgu zlodowacenia bałtyckiego, z krajobrazami o charakterze pagórkowatym, sandrowym lub równinno – morenowym. Klimat Krainy II jest surowy i najchłodniejszy (za wyjątkiem gór) w Polsce.
Szczególnie chłodne są tereny północno-wschodnie, gdzie w okolicy Wiżajn znajduje się polski biegun zimna.
O surowości klimatu Krainy Mazursko – Podlaskiej świadczy również najkrótszy w Polsce termiczny okres wegetacyjny roślin, który wynosi od 190 do 210 dni. Najliczniej występują tu bory sosnowe, spotykane na ubogich i średnio żyznych siedliskach świeżych, wilgotnych i bagiennych. Sosna zwyczajna jest podstawowym gatunkiem lasotwórczym, posiada tu optymalne warunki rozwojowe i wykształca bardzo wartościowe ekotypy znane szeroko jako sosna mazurska i sosna supraska. Kolejnym gatunkiem o zasadniczym znaczeniu w Krainie II jest świerk pospolity, występujący jako gatunek panujący w niektórych drzewostanach, tworzący zespoły niżowych świerczyn borealnych. W Puszczy Białowieskiej osiąga on wysokość do 51 m.
Siedliska żyzne, związane z podłożem gliniastym i gliniasto-piaszczystym reprezentowane są przez tzw. grądy, czyli lasy liściaste, gdzie gatunkiem dominującym jest dąb szypułkowy (rzadziej bezszypułkowy), który w zmieszaniu ze świerkiem, grabem, brzozą i niekiedy lipą, preferuje siedliska zarówno świeże jak i wilgotne. Na siedliskach o wilgotnym lub bagiennym charakterze, czyli w zagłębieniach terenowych oraz sąsiedztwie rzek, strumieni, jezior, występują zbiorowiska roślinne znane jako olsy lub łęgi olszowe oraz łęgi jesionowo-olszowe. Istotną rolę odgrywa tutaj olsza czarna, która tworzy drzewostany lite lub z domieszką jesionu.
Duże znaczenie przyrodnicze i gospodarcze ma brzoza pojawiająca się na wszystkich siedliskach. Pozostałe gatunki drzewiaste, takie jak jesion, grab, klon, lipa, modrzew, występują w leśnych zespołach roślinnych z reguły w formie domieszek.
Południowa i południowo-zachodnia część zasięgu Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku położona jest w IV Mazowiecko – Podlaskiej Krainie przyrodniczo-leśnej. Leży ona w obszarze zlodowacenia środkowo-polskiego i dominują tu krajobrazy o dość silnie rozmytych formach o charakterze równinnym. Kraina ta jest cieplejsza od Krainy Mazursko – Podlaskiej, a także nieco suchsza, z mniejszą ilością opadów atmosferycznych. Najliczniej występują również i tutaj bory sosnowe, wyraźnie związane z ubogimi, piaszczystymi, często wydmowymi siedliskami świeżymi i wilgotnymi. Część IV Krainy, leżąca w granicach białostockiej dyrekcji Lasów Państwowych , charakteryzuje się mniejszą lesistością oraz stosunkowo niską zasobnością drzewostanów. Znaczną część tych drzewostanów stanowią zbiorowiska roślinne pochodzące ze sztucznych zalesień gruntów porolnych.
Asset Publisher
WIELKI DZIEŃ PSZCZOŁY W PUSZCZY AUGUSTOWSKIEJ
WIELKI DZIEŃ PSZCZOŁY W PUSZCZY AUGUSTOWSKIEJ
8 sierpnia obchodzimy Święto Wielkiego Dnia Pszczół, aby przypomnieć jak największej liczbie osób o ich niezastąpionej roli środowisku oraz o zagrażającemu im wyginięciu. Pierwsza edycja Wielkiego Dnia Pszczół odbyła się w 2013 roku w placówkach edukacyjnych na terenie całej Polski (w szczególności na terenach wiejskich). W 2014 roku odbyło się w ramach IV edycji programu „Z Kujawskim pomagamy pszczołom”. Święto to już wpisało się w kalendarze świąt ekologicznych Polaków.
Cele Wielkiego Dnia Pszczół:
- zapoznanie uczestników z różnorodnością świata owadów zapylających,
- wskazanie roli i funkcji zapylaczy w ekosystemach oraz odniesienie ich do funkcjonowania człowieka w środowisku przyrodniczym,
- ukazanie problemów ochrony zapylaczy oraz wskazanie działań, które każdy z nas może podjąć.
Nadleśnictwo Augustów wspólnie z Nadleśnictwem Płaska w Żylinach po raz pierwszy przyłączyło się do tej ogólnopolskiej akcji edukacyjnej dotyczącej roli pszczół. Z tej okazji edukatorzy obu nadleśnictw odwiedzili Leśną Akademię w Augustowie. Poza wysłuchaniem krótkiego wykładu, a także wzięciem udziału w grze terenowej, najmłodsi mogli pomóc pszczołom budując hotele dla owadów. Wszystko po to, aby pokazać uczestnikom zajęć jak ważne są pszczoły w naszym życiu i jak każde z nas bez względu na miejsce zamieszkania (miasto, wieś) może zadbać o te owady. Jest to bardzo ważna lekcja ponieważ jak wskazują naukowcy, pszczół ubywa. Sam Albert Einstein stwierdził: „Gdy zginie ostatnia pszczoła, ludzkości pozostaną tylko cztery lata życia”.
Nadleśnictwo Augustów wspólnie z Nadleśnictwem Płaska w Żylinach po raz pierwszy przyłączyło się do tej ogólnopolskiej akcji edukacyjnej dotyczącej roli pszczół. Sam Albert Einstein stwierdził: „Gdy zginie ostatnia pszczoła, ludzkości pozostaną tylko cztery lata życia”.
Ostatnie lata w naszej puszczy to również powrót do bartnictwa dzięki zrealizowanemu przez Nadleśnictwo Augustów projektu „Tradycyjne bartnictwo ratunkiem dzikich pszczół w lasach” finansowanego z Funduszy Norweskich. Celem projektu było uświadomienie roli pszczół w ekosystemie i wzrost świadomości społecznej o konieczności aktywnej ochrony rodzimych ras pszczół, powstrzymania utraty równowagi biologicznej i degradacji funkcji ekosystemów. Podstawą przeslania edukacyjnego było ukazanie wagi i złożoności tradycyjnego bartnictwa oraz ułatwienie samodzielnego podjęcia działań nad poprawą warunków życia dzikich pszczół. Utworzono szereg ścieżek edukacyjnych o tematyce bartniczej. Wydano publikacje m.in. „Przewodnik po roślinach miododajnych”, które cieszą się bardzo dużym zainteresowaniem wśród pszczelarzy. Powstało kilkanaście kłód bartnych i barci wydzianych (wydłubanych) w sosnach. Zrealizowane działania koncentrowały się na ochronie pszczół, nie na pozyskiwaniu miodu.