W związku z wypuszczeniem 7 żubrów do Puszczy Augustowskiej dostajemy wiele zapytań typu „jak aklimatyzują się żubry”. Umieszczone zdjęcia mówią same za siebie- mają się bardzo dobrze. Odeszły już od zagrody adaptacyjnej, zaprzestaliśmy ich dokarmiania. W celu poznania nowego otoczenia całe dnie przemierzają okoliczne tereny. W chwili obecnej preferują siedliska bardziej wilgotne: grądy, olsy na których z racji warunków szybciej do życia budzi się roślinność, która jest bardzo atrakcyjna pokarmowo.

Żubry są potężnymi, majestatycznymi zwierzętami, budzącymi zainteresowanie i pełen   respektu  podziw. Jak należy zachować się w chwili, gdy napotkamy na swej drodze żubry?

Dziko  żyjące  żubry  są  zwykle płochliwe i unikają kontaktu z człowiekiem. Wyjątkiem są  dorosłe byki, które gdy często spotykają ludzi, zatracają lęk przed nimi i niekiedy mogą być agresywne. Jak wszystkie dzikie zwierzęta, gdy czują się zagrożone mogą zaatakować w celu zapewnienia sobie bezpiecznej przestrzeni. Typowe zachowanie żubra przed atakiem to spuszczona nisko głowa, podniesiony do góry ogon oraz energicznie wierzganie przednimi racicami. Należy wtedy jak najszybciej zwiększyć dystans dzielący nas od żubra – czyli uciekać, zejść mu z pola widzenia. Do ataków najczęściej dochodzi na otwartej przestrzeni w chwili, gdy żubr nie może skryć się w lesie i w poczuciu zagrożenia decyduje się na obronę przez atak.  Aby  uniknąć  potencjalnego  niebezpieczeństwa  należy  przestrzegać  poniższych zasad:

- nie zbliżać się do żubra na odległość mniejszą niż 50 metrów,

- nie karmić,

- nie odstraszać rzucając kamienie, petardy lub hałasując,

- nie szczuć psami.

Pamiętajmy o szacunku i respekcie do żubrów i innych dzikich zwierząt, które napotkamy podczas wedrówek.