Asset Publisher
REZERWATY PRZYRODY
Rezerwat przyrody – obszarowa forma ochrony przyrody w Polsce. W rozumieniu Ustawy o ochronie przyrody "...obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi ".
Wśród bogatej ornitofauny rezerwatu występują m.in. bocian czarny, żuraw, głuszec, kilka gatunków dzięciołów, słonka, jarząbek i szereg innych.
Rezerwat „Kozi Rynek” jest rezerwatem florystycznym, utworzonym w 1959 r. (M. P.nr 103, poz. 557) dla ochrony fragmentu Puszczy Augustowskiej z roślinnością charakterystyczną dla jej południowej części. Położony jest w obrębie Balinka, w leśnictwie Brzozowe Grądy. Zajmuje powierzchnię 147,40 ha (wg Zarządzenia 146,63 ha). Jest to rezerwat leśny obejmujący fragment puszczy, gdzie na znacznej powierzchni zbiorowiska zachowały naturalny charakter. Dobrze zachowane są zbiorowiska występujące w miejscach zabagnionych, a więc olsy i łęgi jesionowo-olszowe. One też zajmują największą powierzchnię rezerwatu. W północnej części rezerwatu znajdują się mogiły powstańców z 1863 r. Tu w czasie powstania styczniowego, w dniu 29.VI.1863 r. rozegrała się bitwa powstańców pod dowództwem płk Konstantego Ramotowskiego z wojskami carskimi.
Rezerwat florystyczny „Glinki” utworzony został w 1971 r. (M. P. nr 53, poz. 346) w celu ochrony stanowiska pióropusznika strusiego Matteucia striuthiopteris, stanowiącego rzadki element naszej flory. Położony jest on w południowej części obrębu Balinka, w oddz. 71 d (na wschód od wsi Balinka). Zgodnie z nową ewidencją gruntów zajmuje powierzchnię 1,79 ha (wg Zarządzenia 1,65 ha). Rezerwat obejmuje fragment wilgotnego lasu liściastego - grądu z wielowarstwowym drzewostanem złożonym z graba, jesionu, osiki i świerka z domieszką wiązu górskiego (brzostu). Pióropusznik strusi w liczbie około 450 egzemplarzy rośnie na przestrzeni około 1 ha. Jest to jedyne stanowisko tego gatunku w Puszczy Augustowskiej.
Rezerwat florystyczny leśno-torfowiskowy „Stara Ruda” utworzony został w 1980 roku (M. P. nr 19, poz. 94) celem ochrony naturalnych, malowniczych źródlisk rzeki Rudawki otoczonych borami torfowcowymi. Położony jest w obrębie i Nadleśnictwie Augustów, 7 km na wschód od Augustowa. Zajmuje powierzchnię 76,07 ha. (wg Zarządzenia- 83,15 ha). Obejmuje on górną część zatorfionej rynnowatej doliny polodowcowej, nachylonej łagodnie w kierunku południowozachodnim, oraz część wyniesień otaczających dolinę. W górnym fragmencie doliny występują liczne źródliska dające początek strumieniowi o nazwie Rudawka, wpadającemu do jeziora Staw-Sajenek. W części źródliskowej występują zbiorowiska łęgu olszowego (Circaeo-Alnetum). Tworzą one niewielkie płaty o powierzchni 0,5-1,0 ara w miejscach wysięku wody. Niewielkie płaty tego zespołu spotyka się również w środkowej części rezerwatu, gdzie w miejscach bardzo małego spadku wód w sąsiedztwie strumienia tworzą się niewielkie płaty olsu (Carici elongatae-Alnetum). W tej części rezerwatu w sąsiedztwie olsu, w miejscach wysięku wody, występują również płaty zbiorowiska turzycy prosowej Caricetum paniculatae. Największą powierzchnię w rezerwacie zajmuje zespół boru mieszanego torfowcowego (Betulo pubescentis-Piceetum). Drzewostan tworzy świerk z domieszką brzozy omszonej i olszy.
Na terenie rezerwatu występuje też interesująca ornitofauna. Spotyka się tu m. in. zimorodka oraz bielika.
Asset Publisher
Aklimatyzacja żubrów w Puszczy Augustowskiej
Aklimatyzacja żubrów w Puszczy Augustowskiej
Ładna pogoda, wiosna i wolny czas przyciągają do lasu coraz większą liczbę miłośników przyrody i wielbicieli długich wędrówek zarówno pieszych jak i rowerowych.
W związku z wypuszczeniem 7 żubrów do Puszczy Augustowskiej dostajemy wiele zapytań typu „jak aklimatyzują się żubry”. Umieszczone zdjęcia mówią same za siebie- mają się bardzo dobrze. Odeszły już od zagrody adaptacyjnej, zaprzestaliśmy ich dokarmiania. W celu poznania nowego otoczenia całe dnie przemierzają okoliczne tereny. W chwili obecnej preferują siedliska bardziej wilgotne: grądy, olsy na których z racji warunków szybciej do życia budzi się roślinność, która jest bardzo atrakcyjna pokarmowo.
Żubry są potężnymi, majestatycznymi zwierzętami, budzącymi zainteresowanie i pełen respektu podziw. Jak należy zachować się w chwili, gdy napotkamy na swej drodze żubry?
Dziko żyjące żubry są zwykle płochliwe i unikają kontaktu z człowiekiem. Wyjątkiem są dorosłe byki, które gdy często spotykają ludzi, zatracają lęk przed nimi i niekiedy mogą być agresywne. Jak wszystkie dzikie zwierzęta, gdy czują się zagrożone mogą zaatakować w celu zapewnienia sobie bezpiecznej przestrzeni. Typowe zachowanie żubra przed atakiem to spuszczona nisko głowa, podniesiony do góry ogon oraz energicznie wierzganie przednimi racicami. Należy wtedy jak najszybciej zwiększyć dystans dzielący nas od żubra – czyli uciekać, zejść mu z pola widzenia. Do ataków najczęściej dochodzi na otwartej przestrzeni w chwili, gdy żubr nie może skryć się w lesie i w poczuciu zagrożenia decyduje się na obronę przez atak. Aby uniknąć potencjalnego niebezpieczeństwa należy przestrzegać poniższych zasad:
- nie zbliżać się do żubra na odległość mniejszą niż 50 metrów,
- nie karmić,
- nie odstraszać rzucając kamienie, petardy lub hałasując,
- nie szczuć psami.
Pamiętajmy o szacunku i respekcie do żubrów i innych dzikich zwierząt, które napotkamy podczas wedrówek.